Iedereen krijgt in zijn of haar leven te maken met verlies. Een dierbaar persoon kan overlijden. Maar we kunnen ook onze baan verliezen of onze relatie. We kunnen ernstig ziek worden of iemand in onze omgeving kan dat overkomen.
Een verlangen kan onvervuld blijven, een toekomstperspectief kan verloren gaan.
Verliezen kunnen ook schokkend of onverwacht zijn: kinderen die hun ouders verliezen, het verlies van een broer of zus of ouders die hun kind verliezen. Soms refereert verlies aan oud verlies dat we met ons meedragen, dat opnieuw aangeraakt wordt bij nieuw verlies.
Trauma betekent wond in het Grieks.
En net zoals wonden vanzelf kunnen helen, zo geldt dat ook voor psychische wonden.
‘Maar sommige wonden zijn te groot. In dat geval moet er behandeld worden’.
‘Bij trauma’s is dat niet anders. Sommige trauma’s genezen met de tijd. Maar waar het zelfgenezend vermogen tekortschiet, is hulp nodig.’
Het als mens heen en weer bewegen tussen verlies en herstel, kwetsbaarheid en kracht, liefde en ondraaglijk gemis, is binnen onze familie nog dagelijks voelbaar door in 2013 het onverwachte verlies van onze, 18 jarige lieve neef. Hij was in zijn eentje tot het besluit gekomen dat hij niets meer van het leven kon verwachten.
Verlies is soms ook leren leven met ondraaglijke gemis. Rouw kan complex voelen, als verwarde kluwen, rouw vraagt van ons, om onze rouwpijn te ontrafelen.
Hoe kun jij pijnlijk gemis verdragen en integreren in je leven?
Bij rouw en verlies gaat het m.i. niet om loslaten en afscheid nemen, maar om het zoeken naar een symbolische verbinding die verder bijdraagt aan ons leven.
Verliesverwerking betekent dat je een antwoord formuleert op het verlies van iets of iemand. Je verwerkt en bewerkt het verlies met je lichaam, je gevoelens, je denken, je handelen. Zo is er steeds sprake van verlies en verlangen, van pijn en lijden door het verlies evenals het verlangen naar herstel of van ten volle verder leven met het verlies. (J Maes en H Modderman, handboek rouw, rouwbegeleiding, Rouwtherapie)
Iedere verlieservaring is een uniek en persoonlijk proces. Het kan helpend zijn om meer inzicht te krijgen in ‘de breuklijnen’ van je leven en hoe jij je daarin hebt aangepast.
Rouw is een dynamisch proces dat zich ontwikkelt door ons leven heen, het is een blijvende zoektocht naar betekenis, een aanpassingsproces dat steeds weer verandert.
Rouw is nooit klaar, verwerkt of afgerond.
Rouw hoeft niet helemaal te worden opgelost, het is een proces dat wezenlijk deel uitmaakt van wie je bent en dat zich gedurende je levensloop verder ontwikkelt en om aandacht blijft vragen.
Mensen in de familie-en vriendenkring kunnen steun bieden, maar soms rouwen zij om hetzelfde verlies. Misschien wil of kun je hen niet belasten met je eigen verdriet, of heb je het gevoel dat je omgeving je niet begrijpt. Dat ‘zij’ vinden dat je ‘gewoon verder moet gaan’, of je wordt geacht ‘het verwerkt’ te moeten hebben’.
Over het algemeen kan men de rouwpijn van nabestaanden even verdragen, maar niet te lang.
Het ‘uit verbinding zijn’ of de dreiging daartoe is wat zo pijnlijk voelbaar is bij rouw.
Graag begeleid ik je bij het zoeken naar verbinding, in jezelf en naar je omgeving.
Samen op zoek naar jouw nieuw persoonlijk evenwicht.
Palliatieve (kind-)zorg
Wanneer een gezinslid te maken heeft met een ernstige of levensbedreigende aandoening, dan komt er veel op jullie als gezin af, emotioneel en in het organiseren daarvan.
Jullie toekomstbeeld is ineens verandert. De zorgbehoefte is veel en intensief en veel persoonlijke behoeften komen onder druk te staan.
Om je hierin te ondersteunen en te adviseren kan ik persoonlijke, systemische en praktische ondersteuning bieden en gebruik maken van een divers en breed netwerk.
Voor regio Flevoland ben ik verbonden aan het Netwerk Kinderpalliatieve Zorg. (NIK) een samenwerkingsverband van professionals uit verschillende organisaties en disciplines.
